Filtr konwersyjny - Korekcji odwzorowania barw poprzez zmianę temperatury barwowej dokonuje się za pomocą filtrów konwersyjnych, czyli przekształcających światło zastane na takie, do którego przystosowana jest błona. Gęstości filtrów konwersyjnych wyraża się w jednostkach zwanych miredami. Im większa gęstość filtra, tym większa korekcja różnicy temperatury barwowej światła.
Filtry konwersyjne dzielą się na dwie grupy: niebieskie – podnoszące temperaturę barwową światła i czerwonawe, inaczej określane łososiowymi – obniżające temperaturę barwową światła.
Filtry konwersyjne można „sumować”. Zwiększa to liczbę możliwych kombinacji kolorów i przez to poszerza możliwości korekcyjne. Podnoszeniu lub obniżaniu temperatury barwowej światła towarzyszy konieczność wydłużania ekspozycji, określonej na podstawie pomiaru zewnętrznym światłomierzem. Tak jest, bo filtry pochłaniają nadmiar długości fal świetlnych, które w danej temperaturze barwowej muszą występować w mniejszej ilości i ich barwniki mają również swą charakterystyczną jasność. Można to przełożyć na relatywne zaniżanie czułości błony użytej do fotografowania. Należy o tym pamiętać, gdy wykonuje się szybkie zdjęcia reporterskie przy świetle zastanym odbiegającym od uczulenia błony.
Wydłużenie ekspozycji nie ma istotnego znaczenia przy stosowaniu filtrów konwersyjnych w fotografii statycznej ze statywu i przy dłuższych ekspozycjach. Gęstość filtra konwersyjnego dobiera się na podstawie różnicy pomiędzy temperaturą barwową uczulenia błony światłoczułej wyrażoną w miredach (lub dekamiredach), a temperaturą światła zastanego wyrażoną podobnie w miredach lub dekamiredach. Jeśli przykładowo światło zastane ma 10000 K, a fotografujemy na błonie uczulonej na temperaturę barwową światła 5500 K, to bez filtra uzyskamy silną dominantę niebieską.
Zobacz również:
Bibliografia: